Jak podaje Marcin Wodziński w serwisie internetowym www.jewishgen.org, pierwsze wzmianki o osadnictwie żydowskim w Miejscu pochodz± z 1657 roku. Cmentarz żydowski w Miejscu z cał± pewno¶ci± istniał już w 1771 roku. T± datę udało się ustalić dzięki przechowywanemu w zbiorach Muzeum Judaistycznego we Frankfurcie nad Menem zdjęciu czterech drewnianych macew z lat 1771 - 1805, pochodz±cych z cmentarza żydowskiego w Miejscu. Na najstarszej z nich wyryto inskrypcję o tre¶ci: "Tu pochowana niewiasta szanowna, niewiasta dzielna, pani Chajosen, córka czcigodnego pana Aleksandra, błogosławionej pamięci. Zmarła we wtorek, 5 adar roku 531" (19 lutego 1771 roku). Nagrobkom tym po¶więcone jest opracowanie autorstwa Marcina Wodzińskiego, zatytułowane "Macewy drewniane z Miejsca".

W dniu 17 sierpnia 1787 roku przedstawiciele gminy żydowskiej podpisali umowę kupna parceli, na której znajdował się cmentarz. Było to zapewne oficjalne uregulowanie stanu prawnego miejsca pochówków. W okresie póĽniejszym nekropolię otoczono murem, wzniesiono dom przedpogrzebowy oraz poszerzono obszar cmentarza. Druga połowa XIX wieku przyniosła pocz±tek masowej emigracji Żydów z terenów obecnej Rzeczypospolitej. Również wielu Żydów z Miejsca opu¶ciło swe rodzinne strony. W tej sytuacji w 1860 roku lokalna gmina żydowska została przyporz±dkowana kahałowi w Namysłowie, a nieco póĽniej zlikwidowana. Mimo to cmentarz żydowski w Miejscu był dalej użytkowany. Ostatni znany pochówek odbył się w dniu 26 lutego 1937 roku. W wyniku działań wojennych w 1945 roku czę¶ć nagrobków została zniszczona. Proces dewastacji postępował także po wyzwoleniu. Już w czasach PRL rozebrano mur cmentarny i skradziono wiele macew

Red. Rafał Wietoszko w 1998 roku w swym reportażu na łamach "Nowej Trybuny Opolskiej" tak opisał t± nekropolię: "Ten lasek ma w sobie jak±¶ ulotn± atmosferę, której na pewno nie oddadz± zdjęcia. Po wej¶ciu między drzewa odruchowo ¶cisza się głos i patrzy pod nogi, żeby zbytni nie hałasować stawiaj±c kroki. A wszystko przez kamienne tablice, które - rozsiane po całym pagórku - stoj± przysypane żółtymi li¶ćmi (....). Nie wiadomo, jakim cudem cmentarz przetrwał lata hitlerowskiego terroru. Może dlatego, że znajduje się na uboczu, przedstawiciele "rasy panów" nie byli zainteresowani zniszczeniem go. Do dzi¶ zostało tam kilkadziesi±t poro¶niętych mchem nagrobków (.....). Czę¶ć z nich zdewastowali już po wojnie złodzieje, którzy szukali kosztowno¶ci w żydowskich grobach. Reszty dokonał czas".

Nekropolia położona jest w lesie, na małym pagórku, około 1,5 km od drogi asfaltowej. Jad±c od strony Namysłowa należy skręcić w lewo przed małym mostkiem, przed zabudowaniami. Na skraju lasu położone s± duże kamienie granitowe, wskazuj±ce wej¶cie i pocz±tek cmentarza. Nie widać ¶ladów dewastacji, a niektóre macewy s± naprawione (odłamane czę¶ci s± nałożone na podstawy).

tekst: K. Bielawski
zdjęcia: Małgorzata Płoszaj
Bibliografia: Marcin Wodziński "Hebrajskie inskrypcje na ¦l±sku XIII-XVIII wieku"
Marcin Wodziński "Macewy drewniane z Miejsca"