Pierwsi osadnicy żydowscy pojawili się w Krzepicach w XVII wieku - s± oni wzmiankowani już w 1633 r. Ich liczba pocz±tkowo rosła powoli - w 1720 r. w KuĽniczce za rzek± Liswart± mieszkały zaledwie cztery rodziny żydowskie. Po 1730 r. została otwarta pierwsza w mie¶cie synagoga. Gdy w 1765 r. liczba krzepickich Żydów wzrosła do stu szesnastu osób, ilo¶ć ta okazała się być wystarczaj±ca do założenia w Krzepicach dzielnicy żydowskiej - utworzono j± poza murami miejskimi i nazwano Nowym Miastem Krzepice (obecnie Nowokrzepice).

Ludno¶ć żydowska trudniła się przede wszystkim handlem i prowadzeniem karczm, ale miała także duży udział w miejscowym rzemio¶le. Jej stan liczebny szybko rósł i w 1808 r. osi±gn±ł trzysta dwadzie¶cia dwie osoby - stanowiło to dwadzie¶cia jeden procent mieszkańców Krzepic. Wkrótce potem zapadła decyzja o budowie drugiej w mie¶cie synagogi. Pocz±tek jej wznoszenia przypadł na lata 1814-1815, a na lokalizację wybrano teren nad rzek± Liswart± (obecnie ul. Wenecka). Za budulec posłużył kamień wapienny, cegły oraz polne głazy, a sam budynek o wymiarach 24,1 m x 13,6 m powstał w stylu neoklasycznym. Nad wej¶ciem umieszczono kamienn± tablicę obrazuj±c± otwart± księgę, a na niej dwa stoj±ce lwy podtrzymuj±ce gwiazdę Dawida splecion± z warkocza. Nad tym górował napis w języku hebrajskim: "O jakimże lękiem napawa to miejsce! Nic tu innego, tylko dom Boży i brama do nieba". Tuż obok synagogi znajdywała się szkoła żydowska, nieco dalej mykwa i dom rabina. W 1822 r. krzepicka gmina żydowska usamodzielniła się od gminy w Działoszynie.

Liczba mieszkańców Krzepic wyznania mojżeszowego stopniowo rosła. W 1847 r. było ich tysi±c pięćdziesięciu czterech (stanowili wówczas niemal pięćdziesi±t procent krzepiczan), w 1880 r. tysi±c czterystu pięćdziesięciu sze¶ciu, w 1908 r. tysi±c siedmiuset, a w 1931 r. tysi±c sze¶ciuset trzydziestu sze¶ciu. Posiadali oni wówczas w mie¶cie dwie synagogi i cztery modlitewnie. Dwudziestego siódmego paĽdziernika 1936 r. żydowscy przedstawiciele cechów założyli Cech Ogólnych Branży Rzemie¶lników Żydów w Krzepicach i Okolicy.

Pocz±tek drugiej wojny ¶wiatowej oznaczał stopniowe wyniszczanie krzepickich Żydów. W 1939 r. starsza z synagog została uszkodzono przez bombę, co ostatecznie doprowadziło do jej rozebrania. Rok póĽniej rozpoczęła się wysyłka młodych osób pochodzenia żydowskiego do obozów pracy. W 1941 r. okupant utworzył w Krzepicach otwarte getto dla Żydów (obejmowało ono ulice Rebielsk±, Krakowsk±, Soln± i Dzieln±), na czele którego stanęła Rada Starszych; porz±dku miała pilnować tam żydowska policja porz±dkowa. W czerwcu i lipcu 1942 r. Niemcy w dwóch transportach wysiedlili mieszkańców getta, kieruj±c ich na zagładę do KL Auschwitz-Birkenau.

Po wojnie do Krzepic powróciła garstka Żydów, m. in. Rozyn Szlama z żon± Ruhl±, Moszkowicz Haim i Ruhla, Korek Dawid i Judek Józef (spolszczył on swoje nazwisko na Judkowski). Jednak i oni opu¶cili to miasto po wydarzeniach marcowych w 1968 r. Ostatni Żyd krzepicki - pan Józef Judkowski - zmarł w Krzepicach ósmego marca 1993 r. W ten sposób zakończył się okres bytno¶ci Żydów w tym mie¶cie; pozostała po nich jedynie niszczej±ca synagoga bez dachu i z pękaj±cymi ¶cianami oraz kirkut.