Pierwsze wzmianki o gminie żydowskiej w Kazimierzu Dolnym nad Wisł± (w języku jidysz: Kuzmir) pochodz± z 1507 roku. Rozwojowi lokalnej społeczno¶ci żydowskiej sprzyjało położenie miasta nad Wisł± i zwi±zane z tym możliwo¶ci spławu drewna i zboża. Swoje interesy prowadził tu Szmul Jakubowicz Zbytkower, znany żydowski bogacz i bankier pożyczaj±cy pieni±dze królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu.

W 1827 roku do miasta przeniósł się cadyk Ezechiel syn Cwi-Hirsza Taub, uczeń słynnego Jakuba Icchaka Horowitza - "Widz±cego z Lublina". Jego dwór w Kazimierzu przyci±gał liczne rzesze chasydów, wierz±cych w cudowne moce cadyka. Reb Ezechiel był uzdolniony muzycznie, jego mottem było: "Nie mogę odczuwać rado¶ci szabasu bez nowej melodii". Do dzi¶ chasydzi nuc± utwory skomponowane na kazimierskim dworze cadyka. Synowie i wnukowie Ezechiela przewodzili wspólnotom chasydzkim w Jabłonowie, Zwoleniu, Nowym Dworze Mazowieckim, Mławie, Warszawie, Wołominie, Dęblinie i Palestynie.

Z miastem zwi±zana jest też legenda o Esterce. Znany z licznych romansów król Kazimierz Wielki ponoć wła¶nie tu zabiegał o względy pięknej Żydówki, a do jej alkowy w zamku w Bochotnicy chadzał tajnym przej¶ciem. Zwi±zek miał zaowocować potomstwem oraz nadaniem przez króla wielu przywilejów dla ludno¶ci wyznania mojżeszowego. Jan Długosz tak pisał o tym zdarzeniu: "A król polski Kazimierz, chociaż gor±co kochał swoj± (...) nałożnicę Rokiczanę, której uroda go oczarowała, kiedy jednak dowiedział się od jednego z pokojowców, że jest łysa i ma ¶wierzb i wreszcie kiedy, nie ufaj±c donosowi i zostawiaj±c os±d własnym oczom, stwierdził to osobi¶cie, natychmiast j± usun±ł i wzi±ł sobie za nałożnicę kobietę żydowskiego pochodzenia Esterkę, z powodu z niezwykłej urody. Miał z ni± dwóch synów, Niemierzę i Pełkę. Również na pro¶by wspomnianej nałożnicy Estery dokumentem królewskim przyznał wszystkim Żydom mieszkaj±cym w Królestwie Polskim nadzwyczajne przywileje i wolno¶ci."

Pierwszy cmentarz żydowski w Kazimierzu Dolnym powstał na końcu ul. Lubelskiej pod gór± Sitarz, tuż za ówczesn± dzielnic± żydowsk±. Nieznana jest dokładna data jego założenia, zapewne nast±piło to wraz z ukonstytouwaniem sie gminy żydowskiej w Kazimierzu. Andrzej Jaworski w swej ksi±żce "Żydzi kazimierscy - dzieje, kultura, kuchnia" tak pisze o tej nekropolii: "Nie udało się odnaleĽć jak dot±d żadnego obrazu z kazimierskim starym kirkutem, żadnej fotografii. Mało już kto spo¶ród żyj±cych pamięta, jak wygl±dał. Zdaniem Anny Sanackiej i Tadeusza Ulanowskiego posiadał do¶ć chaotyczny rozkład grobów, wiele macew znacz±cych groby zmarłych kupców i ludzi zamożnych wyróżniało się wspaniał± ornamentyk± wklęsł± lub wypukł±, o dużej warto¶ci artystycznej. Spo¶ród nich wyróżniał się wspaniało¶ci± sarkofag reb Ezechiela Tauba". Przytoczmy też fragment ksi±żki Majera Bałabana "Zabytki historyczne Żydów w Polsce", wydanej w 1929 roku: "Na stoku góry leży cmentarz w Kazimierzu nad Wisł±. Już nawet dostęp do niego jest tak zarosły, że trzeba przedzierać się przez jakie¶ podwórza i parkany. Liczne s± tutaj pomniki z pierwszej ćwierci XIX wieku, kilka z nich wprawiono do muru w oddzielnych niszach. Tutaj spoczywa Izrael Aharon ben Gad Halewi, zwany Der Magid. (.....) Obok magida s± pochowani: Józef Juzpa, fundator Bethamidraszu, jego żona Estera itd".