Jak podaje "Encyclopedia of Jewish Communities in Poland", gmina żydowska we Frampolu powstała w początkach XVIII wieku. Frampolski kahał początkowo podlegał gminie w Chełmie, a od 1731 roku - gminie zamojskiej. W 1760 roku wzniesiono synagogę. W 1764 roku odnotowano tu 125 wyznawców judaizmu. W kolejnych ltach ich liczba stopniowo wzrastała. W 1827 roku mieszkało tu 207 Żydów, a w 1878 roku - już 1.189. Przez wiele lat Żydzi stanowili połowę mieszkańców miasta. Spis powszechny z 1921 roku odnotował 1.465 osób pochodzenia żydowskiego, co stanowiło 54% całej populacji. Podstawą utrzymania frampolskich Żydów były handel oraz krawiectwo. Część zajmowała się przędzeniem bawełny i garbarstwem.
Isaac Bashevis Singel w "Opowieści o trzech życzeniach" tak wspomina Frampol: "Było w nim wszystko, co powinno być w każdym mieście: synagoga, dom nauki, przytułek, rabin i kilkuset mieszkańców. W każdy czwartek we Frampolu był dzień targowy i chłopi zjeżdżali z wiosek, aby sprzedać zboże, kartofle, kurczaki, cielęta, miód, oraz kupić sól, naftę, buty i wszystko, czego może potrzebować chłop".
W dniu 13 września 1939 roku Luftwaffe dokonało nalotu na miasto. Zniszczeniu uległo większość domów, zginęło też wielu mieszkańców. Frampolski sztetl przestał istnieć w listopadzie 1942 roku. Żydzi zostali zamordowani w masowej egzekucji. Od tej pory nie płoną już chanukowe lampki w oknach, a szkolnik nie wzywa na modły w synagodze.
Cmentarz żydowski we Frampolu powstał prawdopodobnie w XVIII wieku, wraz z ukonstytuowaniem się miejscowego kahału. Nekropolia usytuowana jest u zbiegu ul. Ogrodowej i ul. Cmentarnej. To właśnie w tym miejscu w 1942 roku naziści rozstrzelali ponad tysiąc frampolskich Żydów. Tą zbrodnię upamiętnia skromna tablica.
Na terenie cmentarza do dziś zachowało się kilkadziesiąt całych nagrobków. Wśród traw można odnaleźć wiele śladów po wyłamanych płytach, skradzionych i wykorzystanych do różnych celów przez miejscową ludność. Nie przetrwało też kamienne ogrodzenie nekropolii.
W wyniku prac inwentaryzacyjnych, prowadzonych przez znanego badacza judaików Lubelszczyzny, prof. Andrzeja Trzcińskiego, ustalono, że najstarszy zachowany nagrobek - a ścislej: jego fragment - pochodzi z lat 1735-1736. Wyryto na nim napis: " 496 według krótkiej rachuby. Niech będzie dusza jego/jej zawiązana w woreczku żywych". A. Trzciński tak charakteryzuje stele z Frampola: "Macewy te stanowią niezwykle interesujący i wyjątkowy w tej okolicy zespół, ze względu na swój naiwny prymitywizm formalny i specyficzny rodzaj ornamentyki - głównie motywy uproszczonej rozety, palmety, kwiatonów, plecionki".
Warto wspomnieć, że cmentarzem opiekują się uczniowie Szkoły Podstawowej we Frampolu.
Polecamy też lekturę poniższych opracowań:
Frampol - Encyclopedia of Jewish Communities in Poland
Hebrajski epigraf. przyczynek do lokacji Frampola
Księga Pamięci Frampola
tekst: K. Bielawski
zdjęcia: Epegeiro